Tago nga Pagbakho

Isulat ko ang pinakamingaw nga panumduman,

Kuritan ko kang akon luha ang mga dinalan,

Kag akon nga pintukan kang harok ang katapusan,

Dayon, ipiton sa idalum kang akon ulunan.

Bag-o ako magturog,akon nga pangamuyuon,

Nga kon indi ko run maabutan ang kaagahon,

Masapwan kang mga alima nga mabinalak-on

Kag mabasahan man ang tago ko nga pirisnguon.

Sugilanon nga hipus nga ginahuban sadughan,

Mga tinipik kang kahapon nga indi malimtan,

Bisan buhay run nga kang abo natabunan,

Pay nagapanagil-ot gihapon sa handurawan.

Katahum daan kangmga damgo ko nga gindihon

Kang ang akon nga kabuhi damlag pa kag lamharon;

Ang paglaum ko daw banagbanag sa kaagahon,

Ang bataon ko nga tagipusuon,malipayon.

Pay hinali lang nangin mapintas ang kapalaran,

Kabuhi nga nagapamukadkad,ginpasipad-an;

Ang damgo nga hamili,kang katumanan,nawad-an;

Mga kapaslawan nga naaguman,gintangisan.

Nagabakho ako sa mga kapigusan nakon,

Nagakanugon gid sa mga handum nga narugon;

Kag nagahinakit nga gindingutankang higayon

Nga makaangkon kang kabuhi nga madinalag-on.